Вытканыя дываны, вышытыя ручнікі і навалачкі, звязаныя кручком сурвэткі і лебедзі – калі глядзіш на гэтыя ўсе работы Рыты Васільеўны Батура, у душы ўзнікае пачуццё лёгкай узнёсласці і ціхай радасці. На беласнежнай тканіне - яркія прыгожыя кветкі і ўзоры не толькі міжвольна ўздымаюць настрой, але і выклікаюць адчуванне гонару за гэтую сціплую жанчыну. І дзіву даешся, калі яна паспявала ствараць такую прыгажосць.
Нарадзілася Рыта Васільеўна ў вёсцы Недашэвічы. У Рэцемлі скончыла школу. З 14 год пайшла працаваць, бо бацька загінуў на вайне і трэба было разлічваць толькі на свае сілы.
Але ўжо тады, калі яшчэ не хадзіла ў школу – спрабавала вязаць на спіцах. Выдатнай умельцай у яе была маці, якая вязала хусткі, ткала дываны, вышывала. Першай сур’ёзнай работай стаў вышыты яшчэ ў другім класе ручнік на вяселле суседскай вясковай дзяўчыны. Вядома, што любая ручная работа патрабуе не толькі ўмення , але і часу. А яго заўсёды не хапала
“Працуючы на ферме даяркай, я, калі дзяжурыла, брала заўсёды з сабой ці вышыванку, ці вязанне з сабой. І калі выпадала вольная хвілінка ніколі не сядзела склаўшы рукі” – узгадвае гэтая руплівая жанчына. І яна заўмалася і творчай работай і працавала вельмі плённа - была ў 1978 годзе пераможцай сацыялістычнага спаборніцтва. У 1980 годзе была ўзнагароджана Граматай Вярхоўнага Савета і турыстычнай паездкай па Уфе, Казані, Куйбышаве, Ульянаўску - за высокія дасягненні ў працы.
Зараз Рыта Васільеўна на пенсіі і займаецца хатняй гаспадаркай і сваім хобі. А любіць яна даглядаць не толькі дамашнюю жывёлу. Захапляецца яшчэ і кветкамі – на агародзе ў яе растуці шыкоўныя вяргіні галандскай сялекцыі. І на маё пытанне – адкуль такія прыгожыя гатункі вяргінь, Рыта Васільеўна адказала, што яна выпісала кветкі па почце з другіх гарадоў.
Кветкі яе натхняюць, наводзяць на новыя творчыя ідэі, якія пасля, магчыма, матэрыалізуюцца на вышытых новых ручніках, сурвэтках ці дыванах. Так, у невялічкім ганачку яе дома стаяць да гэтага часу старыя мацярынскія кросны, на якіх яна спрытна стварае ўнікальныя вырабы. Адпрацаваўшы ўсё жыццё даяркай – у душы Рыта Васільеўна Батура заўсёды была мастачкай і застаецца ёй і зараз.
Святлана Абдулаева
No comments:
Post a Comment