Водбліскі душы паэта...

Нарадзіўся Уладзімір Пяркун 4 верасня 1980 года, у горадзе Краснадары (Расія). Па паходжанню чыстакроўны казак, як ён гаворыць “ганарыцца ёсць чым”.
Дзякуючы сваёй маці, дзяцінства прайшло ў пастаянных пераездах. У выніку гэтага атрымалася пабачыць свет, дакладней яго частку – СССР. Але Беларусь, у якой ён жыве з 1991 года, стала для Уладзіміра другой Радзімай. Тут ён пазнаў першы раз каханне, служыў у войску.

Старшыня Навагрудскай суполкі ТБМ "Узвышша" Галіна Кавальчук адкрывае творчы вечар Уладзіміра Пяркуна

Вучыўся даволі нядрэнна і дзевяць класаў скончыў на «чатыры» і «пяць», гэта дзякуючы сваёй памяці (рэдка вучыў хатнія заданні, таму што запамінаў усё, што гаварылі на ўроках).

Пра творчы шлях паэта расказвае Ірына Лазарава

Пасля школы, па жаданню маці, паступіў у сельгастэхнікум. Але, давучыўшыся да трэцяга курса, зразумеў, што гэта не для яго і кінуў вучобу.
Потым працаваў… Але заўсёды лічыў, што веды - гэта найвелізарнейшае багацце і наймагутнейшая зброя ў жыцці любога чалавека, таму пастаянна займаўся самаадукацыяй. Вывучаў усё што было магчыма.
Потым прызвалі ў войска, але, нажаль, ён не даслужыў да канца службы – камісавалі.
Пасля службы ў войску з’явілася вялікае жаданне выказаць свае думкі. І ён стаў пісаць - спачатку вершы, а потым і прозу.
“Я цалкам сучасны чалавек і спрабую старажытныя веды інтэграваць з сучаснымі навуковымі” – так Уладзімір кажа пра сябе.

Удзельнікі сустрэчы

На пытанне, як ён стварае вершы, адказвае: “На заказ я не пішу, верш павінен ісці з глыбіні душы, часцей гэта здараецца знянацку…само сабою. Нібы я рабіў гэта ўсё сваё жыццё!”

P.S. На сёняшні дзень Уладзімір вядзе свой маленькі бізнес, піша вершы, рыхтуецца выдаць кнігу; вывучае праграміраванне; займаецца распрацоўкай веб-сайтаў. Выдатна тое, што ў такім звычайным месцы, як Навагрудак, жыве і працуе такі незвычайны чалавек!
Знайсці вершы Уладзіміра Пяркуна можна ў інтэрнеце па адрасу: www.jazichnik.at.tut.by

Ірына Лазарава